مقدار موجودی برای تطبیق هزینه ها و درآمد، ارقام و تصمیم گیری های تجاری و بازاریابیبرای دراز مدت مهم است. در حالت ایده آل، دو راه برای بدست آوردن مبالغ ورود وجود دارد: LIFO (Last-in، first-out) و FIFO (First-in، first-out). شرکت ها اغلب در مورد FIFO و LIFO اشتباه می کنند.روش فایفو و لایفو از قوانین صف می باشند و برای گردش کالا به کار می روند.
فرآیند LIFO (Last-in، first-out) عمدتا برای جایگزینی قیمت جدید در موجودی استفاده می شود. بر اساس تئوری به این معنی است که آخرین کالای موجودی، اولین کالای خریداری شده است و آخرین قیمت مد نظر قرار می گیرد. روش LIFO مانند فروشگاهی است که کارکنان، سهام آخرین کالا را از فروشگاه می گیرند و مشتریان از اقلام آن هاخرید می کنند. این بدان معنی است که موجودی واقعی در انبار هرگز خریداری نمی شود و در فروشگاه باقی می ماند. در حال حاضر، LIFO به سختی کسب و کارها به آن عمل می کنند، زیرا موجودی ها به ندرت فروخته می شوند، بنابراین آن ها قدیمی می شوند و به تدریج ارزش خود را از دست می دهند. این امرموجب رکود کسب و کار می شود.
روش فایفو، در انبار و عملیات انبارگردانی و نحوه ثبت آن ها در حسابداری یکی از روش های معروف می باشد. در این روش کالای خریداری شده به ترتیب ورود به انبار، از انبار خارج می شود. به بیان دیگر، ابتدا کالاهایی که در پایان دوره در انبار باقی مانده، مربوط به خرید آخر می باشد و قیمت آن ها بر اساس ارزش موجودی کالای پایان دوره محاسبه می شود.
مشکل این روش به این صورت است که اگر بخواهیم چند قیمت تمام شده متنوع و مختلف را به صورت هم زمان و جداگانه مورد استفاده قرار دهیم، لازم است که جزئیات بیشتری در گزارش هزینه تولید ارائه دهیم و این باعث ایجاد یک روش پیچیده و نادرست می شود.
اگر کالاهای خریداری شده همیشه با قیمت کالاهای فروخته شده مورد استفاده قرار بگیرند، موجودی های قدیمی، قدیمی تر می شوند و هرگز نمی توانند فروخته شوند. بنابراین، کاملا غیر واقعی است. محاسبات LIFO پیچیده تر است، به ویژه هنگامی که قیمت ها نوسان می کنند.
اگر شرکت یا انبار چند شعبه داشته باشد، LIFO انتخاب مناسب برای ارزیابی دارایی های فعلی شرکت نیست.
روش فایفو fifo، یکی از متداول ترین روش ها در ارزیابی موجودی ها می باشد.گردش اقلام بهای تمام شده در این روش، از طریق گردش فیزیکی اقلام موجود، چک می شود و بدین ترتیب باعث ارزیابی موجودی ها در آخر دوره و با قیمت های نزدیک به قیمت های جاری می گردد.
اجرا کردن این روش و استفاده از آن در دوره هایی که قیمت در حال افزایش است سبب می شود که سود ناخالص بیشتری ایجاد گردد. اما باید توجه داشت که سود بیشتر باعث مالیات بر درآمد بیشتری نیز می گردد و درآمد های جاری را با اقلام بهای تمام شده قبلی، مقایسه می نماید.
بنابراین باعث می شود که سود و کارایی بیشتر از حد واقعیت به نظر برسد و برای جایگزین کردن موجودی ها، بهای بیشتری پرداخت نمود. تطابق دادن قیمت تمام شده کالاهای قدیمی با درآمد های جاری باعث کسب سود ناشی از نگهداری موجودی می گردد که نمایانگر قدرت سودآوری بیشتر است و باعث گمراهی گروه های ذینفع می گردد.
معایب سیستم FIFO،نیاز به فضای مناسب در انبار برای اجرای موثر و همچنینکاهش زمان تحویل و انتقال مواد اولیه می باشد.
روش FIFO در ابتدامبتنی بر ادراک است که اولین موجودی که خریداری می شود، اولین فروش است. این اکثریت شرکت تصریح شده است. از آنجاییکه این نظریه کاملا با جریان واقعی کالاها منطبق است، بنابراین به عنوان راهی مناسب برای ارزش گذاری موجودی محسوب می شود. همچنین، رویکرد منطقی تر است، به عنوان قدیمی ترین کالاها برای اولین بار فروخته می شود، بنابراین خطر ابتلا به منسوخ شدن را کاهش می دهد.
در فرایند FIFO، کالاهای که قبلا خریداری شده اند، اولین کالاهایی هستند که از حساب موجودی حذف می شوند و کالاهای باقی مانده برای جبران هزینه های اخیر وارد شده اند. در نتیجه، دارایی موجودی که در ترازنامه ثبت شده است، ارقام هزینه نزدیک ترین به ترازنامه به حساب می آید.
در نرم افزار انبارداری انبار آنلاین یک قسمت مالی در نظر گرفته شده است که می توان از آن بخش به قیمت گذاری و ارزش گذاری کالاها اقدام نمود.
